Festa della donna

Ala dòna de sti agn

Té levéve su prèst la domà

e magari té néve ànca a Mèsa prima;

dopo, sùbit a cà a preparàr la colazió',

a 'nviàr via i granc e i piciói

e a distrigàr i mistér de prèssa

perché dopo ghèra i camp, i prè, la stala.

A mezdì, con precisió, él disnàr:

parói e padèle, tovàie e piàc;

e tuc che ósa, e tuc che gà fàm.

El secèr l'è sempre pié'

e negùgn che té daga na mà'.

No te ghe témp de polsàr:

bisogna lavàr, sugàr giù e stiràr;

calzèc da ramendàr, braghe da cusìr,

camìse da preparàr per la festa...

e 'ntant bòce da tiràr su,

da córerghe dré, da far studiàr...

e òm 'ntà i camp che spèta la merenda

e vache 'ntà la stala da governàr.

L'ora de cena l'è sùbit lì

e la cà l'è piena de gós:

òm che ósa, bagài che cìga,

putèi e putèle che se cór dré...

Dàrghe da magnàr a tuc,

po' spreparàr e lavàr giù;

na spazada 'n cusìna

'n po' de filò 'nta la stala

e, un a la volta, tuc a dormìr.

Ma per ti - dona de sti agn! -

nó l'èra gnamó finìda la giornada:

ùce da màia, gromisèi de lana,

cànef, fasói e zaldo da far fò,

òrz da brustolàr e da pilàr...

*

Quan che té sè ti sóla

e té té cerche ti...

té té 'ndroménze, straca morta,

e té gate 'l tó "èsser ti"

sól 'n quel mondo

che té póde sól sognàr!

Ala dòna d'ancó

Té è volèst l'indipendenza;

la tó vóia de laoràr fò de cà

per guadagnàr vergót e far la sióra

la t'à portà fò da la tó famèia

e cossì...

Tè tóca levàr su prèst la domà

per spaciugàr su 'nprèssa

i quàter mestér de cà,

dàrghe da vestìr e da magnàr ai tó

e... via de córsa:

i pòpi o al "nido", o a l'asilo, o a scóla,

l'òm per só cónt dré ai só mistér

e ti 'n ghìngherli sa 'l posto de laóro:

'n fàbrica, 'n uficio, 'n botéga.

A mezdì... salti bòia

per far quadràr i orari;

e po'... amó a sporcàrse le mà'

a combinàr vergót che nó' sempre 'l piàs.

A qualche ora, finalmente, dént da la tó porta:

gnànca 'l témp de sentarte giù

che già 'l putèl o la putèla

i gà bisógn de ti...

e la cusìna la tè ciàma per la cena,

la "lavatrice" la reclama la só giornada,

i pavimènc i vorìa 'n po' de céra

e amó... él stiràr, i fiori, él gat...

Dopo cena quàtre bèghe 'n famèia

per én tòch de cìne ala tivù

e, straca morta ànca ti

- come tutte le brave dòne de stó mondo -

té cerche 'n tòch de lèt,

té pòste 'l cò sa 'n cussìn

e té vè via cói Àngioi

senza podérte dar gnànca 'n pensér..

Sét bóna, almén, có i tó sòldi

de gatàr du dì sól per ti,

per darte vergót che sól ti té sé,

per èsser quèla che ti té vorìe èsser

e, nò, sempre quèla, e sól quèla

che i altri i vól che ti té sìe?...

Càmbia i agn...

ma la dòna l'è sempre straca de laoràr

e ànca quan che la pensa de èsser "emancipada"

l'è sempre lì che la le fa tute

per piàserghe ai altri, per darse da far per quèi altri:

e la sé crùzia se nó i la varda

e la gà quasi pòra de sentìrse sóla con èla!