Giudicarie.com

Nadàl del Dumilaequìndes. La poesia di Mario Antolini Muson

Pòro Nadàl del Dumilaequìndes
cói sentiménč tuč per ària e 'ngatiàdi
per én mondo che 'l né cróda adòss
có' le só màssa ròbe brute e catìve
che le ne ciàpa 'ntàl cò e 'ntàl cór.

Ghè vergót de strano 'ntórna
che no 'l né làssa 'n pàze
ànca se chì, arént a noàltre,
'ntà le nòsse val seràde sù,
'l par che tut el sìa a pòsto
e che tuč i vàga pacìfici per i só sentér
conténč e beàti del só star bé'.

Epùre... sentigóm che né mànca vergót
perché le miserie de tut él mondo,
có' le só guère e i só tanč porèč,
él né cróda adòss tuč i dì
e nó 'l né làssa pù vedér bé'
le tante bèle stéle del cél
e gnànca sentìr le góss dei Àngei che cànta.

A mi 'l mé par 'n Nadàl strač e strac
ànca se l'è pié' de lùci e dé ghìngherli
e có' lé botéghe pù piéne déle Cése!

Forse, 'l Nadàl, l'è amó bèl e sant
sól entài cór e 'ntàl cò
de tuč quei che i è amó bóni
de vardàrse 'ntài òč
e de dàrse la mà' cól cór en mà'!

Ma..., se nó sóm òrbi e sórdi
- come 'l dìss él Vangèlo -,
... él Nadàl l'è amó 'ntà la stàla del Signór
che 'l l'à volèsta porèta, spuzolénta e scùra
lontana da Gerusaleme e ànca dai paés...
El Signór nó l'à volèst el gazèr e le luci sal cò
ma sól la nìna-nàna de la Madòna
e 'l fià càlt de n'àsen e de 'n bò...

E noàltre, òm del Dumila e passa,
nó sóm pù bóni de far zito
e de vìver senza lampadine sal cò...

Góm màssa pòra del scùr e dél... silenzio!

Mario Antolini Musón